Η (αν)ισότητα των γυναικών στην Ευρώπη

Οι γυναίκες σπουδάζουν περισσότερα χρόνια από τους άνδρες…
Η προοπτική των γυναικών στην Ε.Ε που αποκτούν υψηλότερα μορφωτικά προσόντα είναι υψηλότερη (29%) σε σχέση με τους άνδρες (25,3%).
Μοναδική εξαίρεση αυτού του «κανόνα» είναι η Γερμανία.
Εσθονία, Ισλανδία, Κύπρος, Λιθουανία, Φινλανδία και Σουηδία βρίσκονται στην κορυφή του σχετικού καταλόγου με το υψηλό μορφωτικό επίπεδο.

Ιταλία, Ρουμανία και Μάλτα βρίσκονται στον αντίποδα.
... αλλά κερδίζουν λιγότερα
Για όσες βρίσκονται σε διευθυντικές θέσεις (εταιριών άνω των 10 ατόμων) στην Ε.Ε. υπάρχει μισθολογικό χάσμα περίπου 10 € ανά ώρα.

Οι άνδρες αποκόμιζαν 32.08 € ανά ώρα εργασίας το 2014 ενώ οι γυναίκες 22,88€, σύμφωνα με την Eurostat.

Οι μεγαλύτερες μισθολογικές ανισότητες εμφανίζονται σε Ιταλία και Γερμανία, ενώ οι μικρότερες καταγράφονται σε Ρουμανία και Βουλγαρία.


… έχουν λιγότερες πιθανότητες να φθάσουν σε διευθυντική θέση


Στο σύνολο της Ε.Ε. οι γυναίκες καταλαμβάνουν το 35% των διευθυντικών θέσεων σε επιχειρήσεις άνω των 10 υπαλλήλων, βάσει των στοιχείων της Eurostat για το 2014, που είναι και τα πλέον πρόσφατα.

Στην Λετονία οι γυναίκες στην κορυφή είναι το 53% ενώ σε Βέλγιο, Ιταλία και Γερμανία τα ποσοστά είναι κατά πολύ χαμηλότερα.


… καταλαμβάνουν λιγότερα βουλευτικά έδρανα.


Σε καμία χώρα δεν υπάρχει απόλυτη αριθμητική ισορροπία, όσον αφορά στην εκπροσώπηση των εθνικών κοινοβουλίων.

Σε Ισλανδία, Σουηδία και Φινλανδία η εικόνα είναι καλύτερη αφού τέσσερα στα δέκα μέλη είναι γυναίκες.
Στην χειρότερη θέση είναι η Ουγγαρία, όπου το 90% των βουλευτών είναι άνδρες.


… σπάνια αναλαμβάνουν τα ηνία της χώρας τους

Αν η εκπροσώπηση στα κοινοβούλια δεν έχει φθάσει στα επιθυμητά επίπεδα, τότε είναι μακρύτερος ο δρόμος προκειμένου να αναρριχηθούν στην κορυφή της εξουσίας.

Αυτήν την στιγμή μόλις τρεις γυναίκες είναι επικεφαλής κυβερνήσεων στην Ε.Ε.

Η Τερέζα Μέι στο Ηνωμένο Βασίλειο, η Άνγκελα Μέρκελ στην Γερμανία και η Μπεάτα Σίντλο στην Πολωνία.

Πηγή: http://gr.euronews.com

Εργαζόμενοι άνδρες και γυναίκες στην Ευρώπη

 Η Τουρκία, η Μάλτα και η Ιταλία αναδεικνύονται σε «πρωταθλητές» Ευρώπης όσον αφορά στην ανισότητα των δύο φύλων στην εργασία.

Είναι η τριάδα που εμφανίζει τη μεγαλύτερη διαφοροποίηση στην απασχόληση ανδρών και γυναικών, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat για το 2015.
 Στην Τουρκία, το ποσοστό των εργαζόμενων ανδρών στην ηλικιακή ομάδα 20-64 ετών ανέρχεται σε 75,3%, ενώ των γυναικών είναι μόλις 32,5%.

Στη Μάλτα, το 81,4% των ανδρών που βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία εργάζονται. Στις γυναίκες όμως, το αντίστοιχο ποσοστό δεν ξεπερνά το 53,6%.

Λίγο πάνω από τις μισές Ιταλίδες (50,6%) ηλικίας από 20 ως 64 ετών απασχολούνται, ενώ στους άνδρες το ποσοστό ανέρχεται σε 70,6%.

Οι γυναίκες στην Ιταλία διαμαρτύρονται επί χρόνια για φυλετικές διακρίσεις στο εργασιακό περιβάλλον που, όπως λένε, έχουν τις ρίζες τους στην παλαιόθεν κραταιά αντίληψη πως «η θέση της γυναίκας είναι στο σπίτι».

Η κατάσταση σε Ελλάδα και Κύπρο

Το 2015 η Ελλάδα κατέγραψε το χαμηλότερο ποσοστό απασχόλησης (ηλικίες 20-64) σε ολόκληρη την Ευρώπη: μόλις 54,9%.

Όσον αφορά στην πρόσβαση των δύο φύλων στην εργασία, οι άνδρες βρίσκονται στο 64% και οι γυναίκες στο 46%.

Στην Κύπρο, το ποσοστό απασχόλησης του πληθυσμού ηλικίας 20 έως 64 ανήλθε σε 68%. Το ποσοστό των εργαζόμενων ανδρών έφτασε το 72,2% και των γυναικών 64,1%.

Οι «πρωταθλητές» στην ισότητα

Στη Φινλανδία το χάσμα ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες που εργάζονται είναι μόλις 2,1%, το μικρότερο ανάμεσα στις χώρες που εξετάστηκαν.
Η Λιθουανία, η Λετονία, η Σουηδία και η Νορβηγία είναι οι υπόλοιπες χώρες όπου η διαφορά στην απασχόληση των δύο φύλων είναι κάτω από 5%.

Τι άλλαξε τα τελευταία 10 χρόνια

Την τελευταία δεκαετία οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες μείωσαν το χάσμα των δύο φύλων στην εργασία. Εξαίρεση αποτέλεσαν η Ρουμανία, η Αυστρία, η Πολωνία και η Εσθονία.

Σε χώρες όπως η Γερμανία αλλά και η Μάλτα το μερίδιο συμμετοχής των γυναικών στην αγορά εργασίας αυξήθηκε.
Διαμετρικά αντίθετη ήταν, όμως, η εικόνα στη Σλοβενία, τη Δανία και την Ελλάδα, όπου σε σχέση με το 2005, το 2015 οι εργαζόμενες γυναίκες μειώθηκαν.Πηγή:http://gr.euronews.com

Οι Φεμινίστριες της Παλιάς Θεσσαλονίκης

Το Φεμινιστικό Κίνημα στη Θεσσαλονίκη υπήρξε ιδιαίτερα σημαντικό.
Μετά τη μεγάλη συγκέντρωση γυναικών στην Αθήνα στις 18 Μαρτίου 1928 με αίτημα να συμμετέχουν στα κοινά και στις εκλογές και οι γυναίκες στην Ελλάδα, ιδρύθηκε το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς στη Θεσσαλονίκη η "Φεμινιστική ΄Ενωση Μακεδονίας- Θράκης" με στόχο την οργάνωση και τον συντονισμό του αγώνα των γυναικών στη Β. Ελλάδα. Πρόεδρος του σωματείου έγινε η Ελένη Παγκάλου και Γραμματέας η Ελπίδα Αντωνιάδου, ενώ δραστηριοποιήθηκαν στο χώρο και οι γνωστές φεμινίστριες της εποχής Ελένη Καραϊωσηφίδου, Φανή Λάλα, Μερόπη Τσιώμου- Βασιλικού και η αδελφή της Αγγελική Μεταλληνού, Ελένη Σαραντοπούλου κ.ά. Ο Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος , μετά τη λήξη του, είχε ανοίξει το δρόμο για τη δικαίωση του αγώνα των γυναικών με στόχο την εξασφάλιση του δικαιώματος ψήφου στις εκλογές. Στην Ελλάδα όμως , με τη συνεχή αστάθεια και αναταραχή της εποχής, το δικαίωμα αυτό των γυναικών περνούσε σε δεύτερη μοίρα. Ανάμεσα στις γυναίκες πρωτοπόρους του κινήματος ήταν η Μερόπη Τσιώμου- Βασιλικού (1897- 1979), σύζυγος του δημοσιογράφου και πολιτικού Βασίλη Βασιλικού, η οποία υπήρξε μέλος της "Παγκόσμιας Γυναικείας Οργάνωσης υπέρ της Ειρήνης".

Ελληνική οικογένεια

 Εκτεταμένη ή διευρυμένη οικογένεια στην Ελλάδα

Στις αρχές του 20ου αιώνα στην Ελλάδα η οικογένεια περιλαμβάνει τους γονείς,τα παντρεμένα παιδιά και ονομάζεται εκτεταμένη.